(17)

e quo Chriſtianus denominatur. Pietas autem, ſeu ſancti-

monia vitæ, cum operibus bonis, nullibi Sripturarum inter ea

refertur, quippe quæ nec in Eccleſiam Chriſtianam hominem

introducit, nec jura & prærogativas Chriſtianorum ei confert,

non juſtificans eum coram DEO, non uniens cum Chriſto,

non concilians ei jus hæreditatis vitæ æternæ, adeòque non

efficiens eum Chriſtianum. Potiùs pietas Chriſtianismum ho-

minis prærequirit, cum nulla vera, quæ DEO placeat, pietas

detur, niſi quæ Chriſtiana. Oportet enim, eandem ex fide

provenire, ſiquidem ſine fide DEO placere, impoſſibile eſt,

Ebr. XI. 6. Niſi enim ſubjectum DEO placuerit, quomodo,

quod ab eo proficiſcitur, DEO placere poteſt? Non autem DEO

placere poſſumus, niſi per Chriſtum fide apprehenſum, Act.

IV. 12. Propterea pietatem Chriſtianismo, licet non tempore,

de quo nunc diſputare nolumus, ſaltem naturâ poſteriorem

eſſe, neceſſum eſt: ideòque Chriſtianismum progignere ac

conſtituere non poteſt. Quis namque dixerit, conſequens

antecedentis ſui, aut effectum cauſæ, â quâ dependet, in-

gredi conſtitutionem? Radii ſolares non conſtituunt ſolem,

nec, fructum arboris eſſentiam conſtituere, affirmare licebit.

A Cive requiritur Legum civitatis obſervantia: veruntamen

non prius, quam Civis factus eſt, ut civem anteà jam eſſe o-

porteat, quam officia civilia præſtare teneatur. Miniſter Ec-

cieſiæ actus miniſteriales exercere ceteraque officia obire te-

netur: tum demum autem, quando in ſtatu Miniſterii con-

ſtitutus jam eſt. Quemadmodum igitur officia civium aut

Eccleſiæ Miniſtrorum non faciunt Miniſtrum Eccleſiæ, vel

Civem, ſed tales, in ſuo quemlibet ſtatu jam conſtitutum, præ-

ſupponunt; ita nec pietas, qua Chriſtianorum officiorum com-

plexum indigitamus, facit, ſed præſupponit hominem

Chriſtianum, & conſequenter Chriſtianismum conſtitutivè

nullatenùs ingreditur.

§. XIII. Imò verò, Chriſtianismus nos omnium, Chri-

ſtianis â DEO promiſſorum, ſpiritualium beneficiorum atque

bonorum compotes facit: quodſi vero pietas ad Chriſtianis-

mum

C

17 e quo Chriſtianus denominatur Pietas autem ſeu ſancti monia vitæ cum operibus bonis nullibi Sripturarum inter ea refertur quippe quæ nec in Eccleſiam Chriſtianam hominem introducit nec jura prærogativas Chriſtianorum ei confert non juſtificans eum coram DEO non uniens cum Chriſto non concilians ei jus hæreditatis vitæ æternæ adeòque non efficiens eum Chriſtianum Potiùs pietas Chriſtianismum ho minis prærequirit cum nulla vera quæ DEO placeat pietas detur niſi quæ Chriſtiana Oportet enim eandem ex fide provenire ſiquidem ſine fide DEO placere impoſſibile eſt Ebr XI 6 Niſi enim ſubjectum DEO placuerit quomodo quod ab eo proficiſcitur DEO placere poteſt Non autem DEO placere poſſumus niſi per Chriſtum fide apprehenſum Act IV 12 Propterea pietatem Chriſtianismo licet non tempore de quo nunc diſputare nolumus ſaltem naturâ poſteriorem eſſe neceſſum eſt ideòque Chriſtianismum progignere ac conſtituere non poteſt Quis namque dixerit conſequens antecedentis ſui aut effectum cauſæ â quâ dependet in gredi conſtitutionem Radii ſolares non conſtituunt ſolem nec fructum arboris eſſentiam conſtituere affirmare licebit A Cive requiritur Legum civitatis obſervantia veruntamen non prius quam Civis factus eſt ut civem anteà jam eſſe o porteat quam officia civilia præſtare teneatur Miniſter Ec cieſiæ actus miniſteriales exercere ceteraque officia obire te netur tum demum autem quando in ſtatu Miniſterii con ſtitutus jam eſt Quemadmodum igitur officia civium aut Eccleſiæ Miniſtrorum non faciunt Miniſtrum Eccleſiæ vel Civem ſed tales in ſuo quemlibet ſtatu jam conſtitutum præ ſupponunt ita nec pietas qua Chriſtianorum officiorum com plexum indigitamus facit ſed præſupponit hominem Chriſtianum conſequenter Chriſtianismum conſtitutivè nullatenùs ingreditur XIII Imò verò Chriſtianismus nos omnium Chri ſtianis â ⋯ DEO promiſſorum ſpiritualium beneficiorum atque bonorum compotes facit quodſi vero pietas ad Chriſtianis mum C