(16)

§. XI. Id, quod nos, qui natura eramus filii iræ, Eph. II.

3. rei damnationis æternæ, & â facie DEI ac Salvatoris noſtri

penitus rejiciendi, juſtos coram DEO ſiſtit, quo filiationem

conſequimur, quodque cum DEO ac Chriſto, ceu membra cum

capite, nos unit, quoque tandem ſalvamur, id citra controver-

ſiam nos Chriſtianos facit. At verò id pietas, ne quidem in

actum deducta, multò minùs habitualis illa, præſtare valet,

ſed, â parte noſtrâ, ſolius fidei effectus hæc ſunt. Fide ete-

nim in Chriſtum, ut cauſam meritoriam gratiæ erga nos divi-

næ atque ſalutis noſtræ, remotis & excluſis operibus, coram

DEO juſtificamur, Rom. III. 26. 28. IV. 2. 3. 5. Gal. II. 16. Fi-

de accipimus adoptionem & filii DEI ſumus, Gal. III. 21. 22. 26.

Per fidem Chriſtus habitat in cordibus noſtris, Eph. III. 17. &

fide tandem ſalvamur, Joh. III. 16. Act. XVI. 31. Quis ergo ne-

gare auſit, fidem ſolam nos efficere Chriſtianos·? Quicquid

autem ſolum Chriſtianos efficit, illud ſolum Chriſtianismi prin-

cipium & cauſam eſſe, adeòque ſolum ad eum conſtitutivè

pertinere, nullatenus inficias iri poteſt. Et quoniam fides ſi-

ne credendorum notitiâ dari & exiſtere nequit, ultrò ſequi-

tur, neminem ſine verâ doctrinæ Chriſti notitiâ Chriſtianum

eſſe poſſe, hanc autem efficere Chriſtianos. Id quod Salva-

tor indicat ipſe Joh. IIX. 31. Si vos, inquiens, manſeritis in verbo

meo, verè diſcipuli mei eſtis. Quisquis verò ἀληϑὼϛ; verè Chriſti

diſcipulus, is & verè Chriſtianus eſt: uti Chriſtianus non eſt,

qui non eſt diſcipulus Chriſti. Quamobrem, per hoc quispi-

am Chriſtiani nomen ſuſtinet, quod manet in ſermone Chri-

ſti: verba Chriſti verò, Patris verba ſunt, Joh. XIV. 24. & Pa-

tris voluntas hæc eſt, ut omnis, qui videt Filium, & credit in ipſum,

habeat vitam aternam, Joh. VI. 40. Quapropter, qui verbum

Chriſti, de ſalute per fidem in ipſum impetrandâ recipit, in ec-

que manet, is verè Chriſti diſcipulus eſt, adeoque Chriſtianus.

Proinde & Doctrinæ Chriſti præbitus aſſenſus ad Chriſtianis-

mum pertinet conſtitutivè.

§. XII. Iſthæc igitur vera & genuina Chriſtianismi prin-

cipia conſtitutiva ſunt, hominem in eum collocantia ſtatum,

è quo

16 XI Id quod nos qui natura eramus filii iræ Eph II 3 rei damnationis æternæ â facie DEI ac Salvatoris noſtri penitus rejiciendi juſtos coram DEO ſiſtit quo filiationem conſequimur quodque cum DEO ac Chriſto ceu membra cum capite nos unit quoque tandem ſalvamur id citra controver ſiam nos Chriſtianos facit At verò id pietas ne quidem in actum deducta multò minùs habitualis illa præſtare valet ſed â parte noſtrâ ſolius fidei effectus hæc ſunt Fide ete nim in Chriſtum ut cauſam meritoriam gratiæ erga nos divi næ atque ſalutis noſtræ remotis excluſis operibus coram DEO juſtificamur Rom III 26 28 IV 2 3 5 Gal II 16 Fi de accipimus adoptionem filii DEI ſumus Gal III 21 22 26 Per fidem Chriſtus habitat in cordibus noſtris Eph III 17 fide tandem ſalvamur Joh III 16 Act XVI 31 Quis ergo ne gare auſit fidem ſolam nos efficere Chriſtianos Quicquid autem ſolum Chriſtianos efficit illud ſolum Chriſtianismi prin cipium cauſam eſſe adeòque ſolum ad eum conſtitutivè pertinere nullatenus inficias iri poteſt Et quoniam fides ſi ne credendorum notitiâ dari exiſtere nequit ultrò ſequi tur neminem ſine verâ doctrinæ Chriſti notitiâ Chriſtianum eſſe poſſe hanc autem efficere Chriſtianos Id quod Salva tor indicat ipſe Joh IIX 31 Si vos inquiens manſeritis in verbo meo verè diſcipuli mei eſtis Quisquis verò ἀληϑὼϛ verè Chriſti diſcipulus is verè Chriſtianus eſt uti Chriſtianus non eſt qui non eſt diſcipulus Chriſti Quamobrem per hoc quispi am Chriſtiani nomen ſuſtinet quod manet in ſermone Chri ſti verba Chriſti verò Patris verba ſunt Joh XIV 24 Pa tris voluntas hæc eſt ut omnis qui videt Filium credit in ipſum habeat vitam aternam Joh VI 40 Quapropter qui verbum Chriſti de ſalute per fidem in ipſum impetrandâ recipit in ec que manet is verè Chriſti diſcipulus eſt adeoque Chriſtianus Proinde Doctrinæ Chriſti præbitus aſſenſus ad Chriſtianis mum pertinet conſtitutivè XII Iſthæc igitur vera genuina Chriſtianismi prin cipia conſtitutiva ſunt hominem in eum collocantia ſtatum è quo